Afgelopen zaterdag was het weer feest
bij een voetbalwedstrijd van mijn zoon. Een sportieve match tussen 10-jarige
jongens eindigde ei zo na in een gevecht. De ouders van de thuisploeg slingerden
het bezoekende team vanaf de zijlijn vanalles naar het hoofd. De kinderen op
het veld waren er duidelijk door geïntimideerd. Na een kort moment van
verwondering probeerde ik de boel te sussen. En zoals dat gaat, werd ik zelf
het nieuwe doelwit. 'De Duitser heeft het gedaan.'
Hoewel een vurige aanhanger van Die
Mannschaft zal Angela Merkel, bij gebrek aan nageslacht, mijn ervaring bij het
voetballen niet aan den lijve hebben ondervonden. Maar in Europa beleeft ze
iets soortgelijks. Hier is vaak te horen dat bezuinigingen en structurele
hervormingen alleen maar moeten vanwege Angela Merkel. Recessies, hoge
werkloosheid en wanhoop. Allemaal de schuld van Angela Merkel? Een grote
denkfout. Hervormingen en bezuinigingen zijn broodnodig om de eigen economie weer
op orde te krijgen, niet om Frau Merkel gelukkig te maken. Haar persoonlijke
geluk hangt niet af van de Spaanse of Nederlandse huizenmarkt, het gebrek aan
internationale concurrentiekracht van de Italiaanse en Franse economie, of de
Griekse overheidsfinanciën.
Volgens Nobelprijswinnaar Paul Krugman
steunt Merkels beleid zelfs op kakkerlakkenideeën, onuitroeibaar en altijd
terugkerend. Ongefundeerde kritiek. De eurozone bezuinigt zich niet kapot, maar
heeft zich het afgelopen decennium wel tot over de oren in de schulden gestoken
en kapot besteed. Op dit moment betekent 'kapot sparen' voor alle landen,
behalve Duitsland, alleen maar: minder snel schulden maken. Ondanks alle
kritiek moeten de regeringsleiders van de eurozone doorgaan op het ingeslagen
pad. De gekozen aanpak is flexibel genoeg.
Deze week verschuiven de
regeringsleiders de prioriteit officieel weg van nominale doelstellingen naar
structurele inspanningen. Zo kan duidelijk worden gemaakt dat men niet de ogen
sluit voor de moeilijke economische omstandigheden , maar ook de noodzaak van
bezuinigingen en houdbare overheidsfinanciën niet loslaat. Tegelijkertijd is
het hoognodig om de noodzaak van hervormingen te benadrukken en het tempo hoog
te houden. In landen zoals Frankrijk en Italië moet dat tempo zelfs nog fors
omhoog.
Altijd met het vingertje richting de
Duitsers wijzen is niet correct. De Duitsers winnen toch altijd. In ieder geval
mijn zoon, want zijn team won met 3-0.
Deze column verscheen vandaag in het Belgische dagblad "De Tijd"
No comments:
Post a Comment