De afgelopen jaren heeft het heilige geloof in Hollywoodachtige happy endings postgevat in de eurozone. Als de eurozone maar dicht genoeg bij de afgrond staat, worden op het laatste moment belangrijke beslissingen genomen en knopen doorgehakt.
Ook nu lijken de meeste Europese beleidsmakers weer op zo'n happy end te hopen. Achter de schermen van de financiële markten is er een behoorlijke 'deadlock' ontstaan over de volgende bouwsteen van de bankenunie. Het bankenresolutiemechanisme, dat in december nog met veel bombarie werd gepresenteerd, is namelijk nog lang niet in kannen en kruiken. Het Europees Parlement wijst het voorstel van de regeringsleiders namelijk af. Terecht.
Want in zijn huidige vorm kan het bankenresolutiemechanisme banken niet in een weekend afwikkelen en staat de deur ver open voor politieke koehandel. De meningsverschillen met de regeringsleiders zijn groot en moeilijk te overbruggen. Toch overheerst het gevoel dat het weer goed zal komen. Daarbij zou Europa meer baat hebben bij een bewogen finale dan bij weer een zoet, gladgestreken Hollywood- happy end.
Want als we met een kritische bril terugkijken naar de happy endings van de afgelopen jaren, zien we dat er wel belangrijke stappen zijn genomen, maar dat er steeds weer te veel ruimte werd gelaten voor de vervolgfilm. Of het nu gaat over sixpacks, twopacks of economische onevenwichten, alle nieuwe elementen maken de eurozone sterker. Maar ze geven ook voldoende ruimte voor politieke koehandel of het verzachten van de regels. Recente discussies over hoe de berekeningen van structurele begrotingstekorten kunnen worden aangepast of waarom handelsoverschotten van meer dan 6 procent van het bruto binnenlands product niet moeten worden aangepakt, maakten dat opnieuw pijnlijk duidelijk. Veel nieuwe bouwstenen van de monetaire unie volgen het waarom-makkelijk-als-het-ook- ingewikkeld-kanprincipe.
Het Europees Parlement heeft nu de unieke kans om de volgende bouwsteen van de nieuwe monetaire unie simpel, transparant en helder te maken. Het moet alleen het been stijf houden. In een periode waarin het Duitse Hof het Europees Parlement als minderwaardig beschouwt, krijgt het Europees Parlement de uitgelezen gelegenheid om zijn macht te laten zien. De procedure voor bankenafwikkelingen moet op een bierviltje passen, en niet op een chaotisch stripverhaal van mijn zoon lijken. Zet door.
Helaas is er te veel fantasie vereist om zich Europees Parlementsvoorzitter Martin Schulz als krachtige, compromisloze actieheld voor te stellen. Daarom is er maar één uitweg: Jack Bauer voor Europa.
Deze column verscheen vandaag in het Belgische dagblad "De Tijd"
No comments:
Post a Comment