De Duitse kerken klagen over te weinig instroom. Van de minder dan 60 procent Duitsers die in een kerkregister zijn opgenomen, gaat slechts een fractie vaker dan alleen met Kerstmis en Pasen naar de kerk. Net als in veel andere landen is het belijden van het christelijke geloof tanende. Maar een ander geloof heeft nog altijd veel aanhangers in Duitsland. En het aantal dienaren groeit: het geloof in het recht.
Duitsland heeft anderhalf keer zo veel advocaten per inwoner als België, dubbel zo veel als Nederland en Zwitserland en drie keer zo veel als het eveneens Duitstalige Oostenrijk. En het aantal advocaten stijgt nog altijd. In Duitsland vallen op dit moment veel heilige huisjes, het vertrouwen in de autoindustrie en in het ‘schaffen’ van de immigratiegolf, maar het vertrouwen in het recht zal als laatste vallen.
In de korte tijd dat ik weer in mijn vaderland woon, heb ik onvrijwillig meerdere ervaringen met advocaten opgedaan. De plaats waar ik woon staat bekend om haar hoge advocatendichtheid. De stad durft nauwelijks een nieuw beleid te voeren omdat ze juridische procedures vreest. Speel- en sportpleinen zijn door klachten een groot deel van de dag verplicht dicht: de buurtbewoners ervaren geluidsoverlast. Heb je een probleem met je buurman, je vrouw of desnoods je hond? Voer dan zeker geen goed gesprek en zoek ook niet naar pragmatische oplossingen waar iedereen mee kan leven. Nee, haal er onmiddellijk een advocaat bij.
In praatprogramma’s wordt bij elke show een professor in het recht uitgenodigd om feiten te beoordelen en te duiden. De instantie van het allerlaatste woord in Duitsland is niet de regering, het parlement of Bundeskanzlerin Angela Merkel, maar het Constitutionele Hof in Karlsruhe. Politieke en economische kwesties worden door burgers of belangengroepen, ook na eenduidige beslissingen door de politiek, aan de rode rechters van het Bundesverfassungsgericht voorgelegd.
Dat patroon en de behoefde om koste wat kost gelijk te halen voor de rechter wordt deze week weer ad absurdum geëtaleerd. De rode rechters van Karlsruhe buigen zich over het OMT, het obligatieopkoopprogramma van de Europese Centrale Bank. Nee, niet het huidige programma van grootschalige opkopen van staatsobligaties - QE voor de kenners - maar het programma dat nooit werd uitgerold. Dat alleen op papier bestond.
Maar dat is niet alles. Het is ook het programma dat het Europees Hof als wetmatig beschouwt. Jammer dat veel Duitsers niet de humor hebben om het satirische element in dat toneelstuk te zien.
En zo kijkt Duitsland deze week weer doodserieus naar Karlsruhe. Wellicht ziet het Hof met het wankele Europese huis en de verzwakking van de Europese samenwerking nieuwe kansen? De kans is klein. Uiteindelijk moet Karlsruhe (en het Duitse volk) aanvaarden dat het Europese recht boven het Duitse staat. Een schok voor veel Duitsers, want na het geloof in de betrouwbaarheid van de Duitse auto valt daarmee het laatste heilige geloof.
Deze column verscheen vandaag in het Belgische dagblad "De Tijd".
No comments:
Post a Comment