Column: De geur van emotie

Na een rommelige start loopt het bij Die Mannschaft in Frankrijk weer op rolletjes. Bondscoach Löw heeft na twee mindere wedstrijden geluisterd naar de 82 miljoen bondscoaches en twee basisspelers uitgewisseld. Sindsdien draait de ploeg gesmeerd. Wel jammer alleen dat morgen al de gevreesde aartsvijand Italië op Die Mannschaft wacht. Nog nooit heeft Duitsland bij een toernooi van Italië gewonnen. De angst voor een vroegtijdig vertrek uit Frankrijk is groot bij supporters en amateur coaches. Maar een coole Löw heeft een heel land gerustgesteld, door relaxed een espresso slurpend uit te leggen, dat er geen Italië-trauma is en dat Die Mannschaft gewoon gaat winnen. Wat een contrast met Angela Merkel! Voordat Angela Merkel deze week naar Brussel vertrok, legde ze in het Duitse parlement nog even uit wat de Duitse positie is rondom de Brexit. Het was een typisch Merkel optreden: zakelijk, terughoudend, niets vastleggend, geen drama. Een goede beschrijving van de stand van zaken en een onderkoelde analyse. Een soort van ‘Brexit on the rocks’, ‘stirred, not shaken’. Dit beleid, deze stijl, hebben Merkel tot de machtigste vrouw in Europa gemaakt. Zij is zo door de financiële, euro- en Griekenland crisis gerold. Maar zelfs al is business as usual in onrustige tijden enorm rust gevend, het zal onvoldoende zijn om Europa uit deze - niet meer en niet minder existentiële - crisis, te leiden. Hoe had het anders gekund? Merkel relaxed met een espresso of eens met een gepassioneerde speech, die de jonge generatie in vuur en vlam zet. Een speech, met virale hit en ‘like’ potentie. Een speech met een duidelijke boodschap, het liefst met een duidelijke visie. Zo’n speech was in de huidige omstandigheden niet moeilijk geweest. Maar drie punten zijn er nodig. Een, maak duidelijk dat je er alles zult doen om de Britten zo snel mogelijk uit de EU te zetten. In alle vriendschap. Maar een gijzeling van de EU van– meer dan - twee jaar afwachten en onderhandelen is niet acceptabel. Twee, het is tijd voor een nieuw begin voor Europa. Geen discussie meer over meer óf minder Europa, maar een discussie over meer én minder. Een open, eerlijke en emotionele discussie over op welke onderwerpen Europa meer integratie nodig heeft en waar minder. Een niet moraliserende discussie, waar geen goed of slecht bestaat en waarbij het einde open is. Tenslotte heeft Europa een “man on the moon” project nodig. Waarmee kan de EU weer de harten laat raken? Een sociaal Europa? Een welvarend Europa? Een innovatief Europa of een eindelijk weer groeiend Europa door grensoverschrijdende investeringen? Maar vooral, een doel met emotie. Ook verliest Die Mannschaft morgen van Italië, een coole Jogi Löw heeft heel Duitsland wel even laten dromen. Wat Jogi ook doet, het in zijn broek grabbelen of relaxed het Duitse winconcept uitleggen, hij lokt emotie uit. Iets meer Löw bij Merkel zou heel Europa goed doen. Deze column verscheen vandaag in het Belgische dagblad "De Tijd"